Figli de nessunu

Figli de nessunu

 

Ne simu sparpagliati ntornu u munnu

com’ape quannu rozzulanu u juru,

ccu dintra u core nu dulure funnu,

partimme ppe nn’ammigliora’ u futuru.

 

Chi cchju’ chi menu, n’avimu passatu

tuttu ssu tempu fore a lavurare;

pari’e ca puru u tempu ere fermatu,

immece s’ere misu cchju’ a scappare.

 

A ru paise ‘un trovi i vecchji amici,

e chiddri chi cce su’ sunnu cangiati,

ricordi ‘e giuventu’, tutti felici,

ricordi, comu e nnue, tutti mmecchjati.

 

A nove terre simu stabiliti,

e ru Segnure tantu ringraziamu,

i tempi mali su’ tutti finiti

e tutti quanti boni ne truvamu.

 

Na sula cosa, mu, È rimasta ‘e fare;

spiegatinilla, si putiti ancunu,

ppe quale patria n’amu ‘e dichiarare?

o simu, forse, figli de nessunu?

 

20-04-2011

 

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *