Figli de nessunu
Ne simu sparpagliati ntornu u munnu
com’ape quannu rozzulanu u juru,
ccu dintra u core nu dulure funnu,
partimme ppe nn’ammigliora’ u futuru.
Chi cchju’ chi menu, n’avimu passatu
tuttu ssu tempu fore a lavurare;
pari’e ca puru u tempu ere fermatu,
immece s’ere misu cchju’ a scappare.
A ru paise ‘un trovi i vecchji amici,
e chiddri chi cce su’ sunnu cangiati,
ricordi ‘e giuventu’, tutti felici,
ricordi, comu e nnue, tutti mmecchjati.
A nove terre simu stabiliti,
e ru Segnure tantu ringraziamu,
i tempi mali su’ tutti finiti
e tutti quanti boni ne truvamu.
Na sula cosa, mu, È rimasta ‘e fare;
spiegatinilla, si putiti ancunu,
ppe quale patria n’amu ‘e dichiarare?
o simu, forse, figli de nessunu?
20-04-2011
Lascia un commento